27 Mayıs 2015 Çarşamba

HAYRET...

     Öyle bir yoğunluk sardı ki başımı neresinden tutacağımı bilmez hallerde kaybolduğum bazen doğrudur. Birde 4 yaşını karşılamış artık büyüdüğünü daha da gözümün içine sokan bir minnak var ki(tabi benim gözümde öyle). Malum 23 Nisan , 19 Mayıs derken şenlikler etkinlikler tamda çocuklar için ah bu hafta ne yapsak kelimesini doldurdu. Ama neden se bizim oğluş ben o okula gitmem , benim zaten okulum var ki gibi cümleleri ile net bir şekilde ne istediğini belirtti. Ama annecim yeni arkadaşlar olabilir , zaten biz sadece seninle burada eğleneceğiz gibi kelimeler bile çare olmadı.Bizde etkinlik fırsatlarının birazını kaçırdık.Ne istediğini biliyor oluşu , kendini ifade edişi ve herşeyden önemlisi kendi okulunu benimsemiş oluşu gerçekten doğru karar düşüncemizi zihnimizde bir kez daha netleştirdi. Ama bizim 4 yaş maceraları bu kadar değil tabii. Tek sıkıntımız ödev vermiyorlarmış. Acil bir şekilde 5 yaş olması gerekiyormuş belki o zaman biraz ödev yaparmış. Ödev mi? Evladım nerden öğreniyorsun kısmını tabii ki atlıyorum burada:) Eh seneye ola hayrola diyelim şimdiden.Yaşayıp görücez.